Blog: Leven zonder etiketten

Geschreven door: JT

20 Augustus 2025

Waarom zouden we onszelf in hokjes stoppen?

Dyslexie, ADHD, ADD, hoogsensitiviteit, autisme, LHBTI, religie, chronische vermoeidheid of depressie… de lijst van labels lijkt eindeloos. Maar wat zeggen die woorden nu écht over jou als mens?

Het valt me op dat er steeds meer discussie is over het gebruik van labels voor mensen en hun gedrag. De ene hulpverlener vindt dat we ze allemaal per direct in de prullenbak moeten gooien. De ander ziet er juist de voordelen van in. En eerlijk gezegd… ik snap beide kanten.

Een label kan steun geven, maar ook een last worden. Het kan je het gevoel geven dat je anders bent, dat je niet helemaal mee mag doen. De omgeving kan die stempel ook zien – en daarmee jou. Zo verandert een label van een hulpmiddel in een grens, die jou scheidt van de groep. Je wordt gezien als “anders”, terwijl je diep vanbinnen gewoon verlangt naar verbinding. Maar wie bepaalt of je buiten de groep valt? Vaak plaats je jezelf daar – onbewust – door het label te omarmen. Het gevaar: een negatief zelfbeeld, eenzaamheid, een gevoel van opgesloten zijn in een hokje dat nooit écht bij je past.

Lees verder,..

JACK SAVORETTI - BREAKING THE RULES LIVE

Sick and tired of getting older

I keep getting lost trying to find my way

Looking for love in every corner

Night after night

But every street light looks the same

So I'm taking the chance,

walking away, breaking the rules

Nobody here can tell me what to do

I'm out on my own, making my way

Trying to be someone

that I can be proud of one day

I'm out on my own, doing it my way

I gotta be tough, gotta be stronger

And take the time to understand

This city can't get any colder

Stab you in the back while shaking your hand

So I'm taking the chance,

walking away, breaking the rules

Nobody here can tell me what to do

I'm out on my own, making my way

Trying to be someone

that I can be proud of one day

I'm out on my own, doing it my way

Doing it my own way

Taking the chance,

walking away, breaking the rules

Nobody here can tell me what to do

I'm out on my own, making my way

Trying to be someone

that I can be proud of one day

I'm out on my own, doing it my way

Doing it my way

Doing it my own way

Archief Geneeskunde jaren 90: Gliacellen onderzoek bij transpersonen 

26 juli 2025

Er wordt steeds meer onderzoek gedaan naar de hersenen van transgender personen, en daarbinnen komt ook de rol van gliacellen en andere microstructuren van de hersenen aan bod. Dit onderzoek is echter complex en was destijds relatief nieuw. De resultaten waren nog volop in ontwikkeling maar daar is het helaas bij gebleven. Een vervolg onderzoek is niet bekend en is blijkbaar nooit meer opgepakt om mensen wellicht een andere diagnose te geven wat er anders is gegaan tijdens de ontwikkeling als embryo naar een klein mensje wat op de wereld kwam. De wetenschap houdt het liever op psychisch en we zijn te complex. Kortom, de wetenschap weet vanaf de jaren 70 nog niet zoveel omdat er te weinig geld aan onderzoeken wordt besteed. Of liever gezegd, ze besteden een beetje geld aan kleine sensorische onderzoekjes zoals geur, kleur, plaatjes kijken tussen transmannen en transvrouwen verschillen. Dat mogen studenten doen. 

Hier zijn enkele belangrijke punten met betrekking tot gliacellen en transgender identiteit:

Hersenstructuur en genderidentiteit: Er is steeds meer bewijs dat de hersenstructuur van transgender personen vaker overeenkomt met hun genderidentiteit dan met het geslacht dat hen bij de geboorte is toegewezen. Dit omvat studies naar verschillen in grijze en witte stof, connectiviteit en de grootte van bepaalde hersengebieden.

Tips voor zorgprofessionals!

👇

Een veilig klimaat voor personen met gender-dysforie in de (woon)zorg.

23 juli 2025 

Geschreven door: JT 

Een veilig zorgklimaat is essentieel voor trans/non-binaire/intersekse (TNI) personen die worstelen met genderdysforie. Dit vraagt om een zorgomgeving waarin zorgprofessionals open, respectvol en goed geïnformeerd zijn. Alleen zo kunnen we bijdragen aan het psychisch welzijn van deze doelgroep en barrières in de zorg wegnemen.

Waarom is een veilig klimaat belangrijk?

Psychisch welzijn

Voordat een persoon diens intake gesprek heeft gehad, heeft de desbetreffende persoon een behoorlijk lange weg afgelegd om naar buiten te treden. Een ondersteunende, veilige benadering en luisterend oor door zorgprofessionals kan een veilig woon-leefklimaat aanzienlijk vergroten.

Toegankelijkheid van zorg

Een veilige en inclusieve benadering vergroot het vertrouwen van TNI personen in de zorg. Dit bevordert openheid, waardoor zij eerder hun hulpvraag durven stellen en passende ondersteuning ontvangen.

Herstel van vertrouwen

Veel TNI personen hebben negatieve of zelfs traumatische ervaringen in de zorg. Dat komt voornamelijk door onwetendheid vanuit zorgpersoneel. Niet weten hoe men moet handelen d.m.v een hulpvraag. Zich moeilijk kan inleven of hoe het voor de cliënt zo geboren te zijn. Door onwetendheid schuilt er vaak een vooroordeel of onzekerheid door niet te weten hoe je als zorgprofessional moet reageren en/of handelen. Een luisterend oor en d.m.v gewoon vragen te stellen aan je cliënt, brengt je veel verder als dat je voortdurend op je horloge kijkt en weg wilt omdat er te weinig kennis is op Google en niet weet wat te doen in een contact moment. Door actief te werken aan een respectvolle benadering kan het vertrouwen in zorgverleners hersteld worden, wat bijdraagt aan een positieve zorgervaring.

Jeugdtrauma in hun jeugd 

TNI personen hebben vaak trauma in hun jeugd ervaren. Dat klopt, dat komt voornamelijk met genderdysforie/non-binaire of intersekse geboren te zijn. Het is dus een misverstand dat "genderdysforie" door jeugdtrauma is ontstaan. Het is een aanname en nooit bevestigd vanuit wetenschappelijk onderzoek. 

Komt een dokter bij de dokter 

Verhaal...

Olaf is huisarts en in transitie

“Van kinds af aan wist ik dat ik iets met geneeskunde wilde doen. Tijdens mijn studie neigde ik al snel naar huisartsgeneeskunde. Als huisarts ben je namelijk veel bezig met het menselijke en sociale aspect van zorg, daar waar dokters in een ziekenhuis meer gericht zijn op het ‘ziek zijn’. En juist dat menselijke aspect spreekt me aan.”

Toenemende weerstand tegen trans en non-binaire personen op social media

Juli 2025 - Geschreven door: JT

De afgelopen tijd is de online weerstand tegen trans en non-binaire personen zichtbaar toegenomen. Socialmediaplatforms spelen hierin een grote rol: desinformatie, doelbewuste provocatie en haatzaaierij verspreiden zich sneller dan ooit. Zelf merk ik dat ik steeds vaker bewust afstand neem van deze platforms. Het 'nieuws' dat ik daar zie, is vaak geen nieuws meer – het is angstgedreven, polariserend en zelden gebaseerd op feiten.

Een belangrijk deel van die desinformatie komt van zogenaamde ‘fake influencers’: personen die zich voordoen als trans om aandacht, volgers en views te genereren. Ze gebruiken stereotypen of overdreven karikaturen en dragen daarmee bij aan het ondermijnen van de geloofwaardigheid en het mens-zijn van échte transpersonen. De impact hiervan is enorm, zeker wanneer zulke video’s viraal gaan via populaire accounts of kanalen met een groot bereik.

Daarnaast zijn er duidelijke signalen dat internationale ultraconservatieve bewegingen – ook wel ‘antigender-bewegingen’ genoemd – actief proberen invloed uit te oefenen op het publieke debat in Nederland. Wetenschappelijke publicaties wijzen erop dat deze groepen wereldwijd desinformatie verspreiden over LHBTIQ+-personen, met als doel het creëren van verdeeldheid, angst en wantrouwen.

Trans- en non-binaire mensen worden zo een gemakkelijk doelwit in het grotere spel van sociale onrust. Het onderwerp ‘transgender’ wordt tot een politiek beladen thema gemaakt, waarbij de echte verhalen en ervaringen van mensen op de achtergrond raken.

Wat kunnen we doen?

Wees kritisch: Vraag je af wie de bron is van een bericht, video of artikel. Wat is het doel van de boodschap?

Controleer feiten: Deel geen informatie zonder zeker te weten dat het klopt.

Bescherm jongeren: Jongeren zijn extra vatbaar voor beïnvloeding. Praat met ze over wat ze online tegenkomen.

Blijf in gesprek: Polarisatie groeit als we niet meer naar elkaar luisteren. Zoek het eerlijke gesprek – ook als het schuurt.

Social media heeft een enorme invloed op hoe groepen worden neergezet. Juist daarom is het belangrijk dat we alert blijven, ons blijven informeren en elkaars menselijkheid centraal blijven stellen.

De wetenschap snapt eigenlijk geen reet van ons en tast net zoals wij in het duister. 

28 juni, 2025

Geschreven door: JT

Waar blijft het bredere onderzoek binnen de genderzorg?

Wat me steeds weer opvalt, is dat transpersonen – non-binair _'of intersekse ergens buiten de klassieke genderhokjes – niet standaard worden meegenomen in breder medisch onderzoek wanneer we aan de vooravond staan van een transitie. En dan heb ik het met name over genetisch onderzoek, zoals een chromosoomanalyse. In plaats daarvan krijgen we vaak al snel het stempel ‘identiteitsprobleem’, waarna het steeds meer duidelijker wordt dat mensen in een soort wachtkamer van maximaal 5 jaar worden gezet – letterlijk én figuurlijk – vanwege een gebrek aan personeel, middelen en aandacht.

Maar ik blijf met vragen zitten. Want hoe komt het eigenlijk dat ik zo geboren ben? Wat is de oorzaak? Het lijkt erop dat geen enkele arts of specialist echt goed weet wat ze met ons aan moeten. Begrip is vaak ver te zoeken. En ja, natuurlijk is het positief dat er medische hulp beschikbaar is – zoals hormoonbehandelingen en operaties – maar daar blijft het dan meestal ook bij. Wanneer je als patiënt binnenkomt op de genderpoli, wordt er vooral gekeken of je ‘groen licht’ kunt krijgen. Is je verhaal duidelijk? Maar ondertussen wordt er nauwelijks gekeken naar mogelijke onderliggende oorzaken, zoals chromosomale afwijkingen of hormonale bijzonderheden. Die kant van het verhaal blijft buiten beeld.

In de jaren tachtig werden er af en toe nog weleens steekproeven gedaan onder transgender personen. Er werd toen wél onderzocht of er biologische factoren meespeelden. Maar structureel vervolgonderzoek? Dat is er nooit echt van gekomen. En toch blijft de wetenschap volhouden dat er "onvoldoende bewijs" is voor biologische oorzaken. Maar als je het jarenlang nauwelijks onderzoekt, kun je dat toch ook niet met zekerheid zeggen?

Soms voelt het alsof wij net zo in het duister tasten als de wetenschap zelf.

Laatst las ik bijvoorbeeld over het Klinefelter-syndroom – een genetische variant waarbij iemand één X- en twee Y-chromosomen heeft in plaats van het gebruikelijke XY. Dit kan allerlei lichamelijke en hormonale effecten hebben. Het zette me aan het denken: zou dit misschien bij sommige trans vrouwen (die bij geboorte als jongen zijn aangemerkt) een rol kunnen spelen? Wordt hier eigenlijk op getest binnen de genderzorg?

Het lijkt erop dat deze kant van het verhaal vrijwel nooit besproken wordt. En dat is jammer, want misschien zouden we meer inzicht kunnen krijgen als we verder durven te kijken dan alleen het psychologische aspect.

Kortom: het zou goed zijn als de genderzorg ruimte maakt voor een bredere blik. Want we zijn méér dan alleen onze identiteit. En misschien ligt er wel veel meer onder de oppervlakte dan we tot nu toe dachten.

Lees m'n blog verder onder de afbeelding...

Dysforie ontstaat niet door jeugdtrauma! Dysforie is trauma! 

28 juni, 2025

In de video heb ik een korte omschrijving geschreven en laten vertalen door een voice over voor buitenstaanders die nog geen kennis hebben gemaakt van mijn blog. Onthou dat er mensen zijn die nog aan het begin en op een enorm lange wachtlijst staan en dat er mensen zijn zoals ik, die al ruim 30 jaar geleden een nieuw leven zijn begonnen. Ik deel mijn ervaringen en inzichten omdat het er toe doet. De buitenwereld denkt het namelijk te weten. 

Geschreven door: JT

Van overleven naar leven – de buitenwereld denkt het te weten.

1. De buitenwereld denkt het te weten

Wat me soms echt raakt, zijn onderzoeken over mensen zoals ik – vaak gedaan door studenten voor schoolopdrachten. Goed bedoeld misschien, maar het resultaat voelt vaak als een karikatuur. Zo’n onderzoek verschijnt dan in de media, alsof ze ineens weten hoe ons leven eruitziet. Maar ze missen de essentie: hoe het écht voelt om te leven in een wereld die jou niet begrijpt.

Het is geen project. Het is mijn leven. En dat is vaak een kwestie van overleven geweest.

2. Een jeugd die nooit begon

Mijn puberteit? Die heb ik eigenlijk nooit gehad.

Je bent jong, maar wordt gedwongen om volwassen te zijn. Er is geen ruimte voor ontdekken, spelen of fouten maken. Alles staat onder druk. Je moet overleven. Je loopt 10-0 achter op je leeftijdsgenoten. En als je leven eindelijk een beetje kleur krijgt, heb je zoveel in te halen… maar sommige dingen haal je nooit meer in. Zoals je jeugd.

3. Mijn innerlijke kind

Op een bepaald moment in mijn volwassen leven kwam ik tot een besef:

Ik had mijn innerlijke kind allang in de steek gelaten. Niet bewust, maar omdat ik moest. Je leeft niet – je OVERleeft. Pas toen ik dat kleine ‘ikje’ weer terugzag, begon er iets te veranderen. Ik leerde het te omarmen, ervoor te zorgen. En daardoor kreeg ik meer zelfvertrouwen. Meer rust. Minder angst voor wat anderen vinden.

4. Trauma en het lichaam

Trauma laat sporen na. Niet alleen in je hoofd, maar ook in je lichaam. Je lichaam kan gaan protesteren. Pijn, vermoeidheid, klachten zonder duidelijke oorzaak. Biologisch gezien is dat geen toeval. Het is je lichaam dat zegt: “Ik kan dit niet meer.”

Je kunt je bagage blijven dragen, of kiezen om stukje bij beetje los te laten wat je niet meer dient. Wat je meeneemt, is wat jou sterker heeft gemaakt.

5. De wachttijd en het systeem (tegenwoordig). 

Dan denk je: eindelijk ben ik zover. Maar dan begint de echte wachttijd. 

Soms wel 5 jaar voordat je hulp of een operatie krijgt. En alsof dat nog niet genoeg is, krijg je daarna te horen dat je eerst trauma-therapie moet doen.

Alsof ze het niet snappen:

Dysforie komt niet dóór trauma. Dysforie ís al een trauma. En ondertussen sta jij op pauze, terwijl de tijd gewoon doortikt. 

(Ik kom uit een tijd dat er geen wachtlijst bestond). 

6. Je weet waar je vandaan komt

Sommigen blijven staan. Anderen redden het niet. En soms begrijp je heel goed waarom mensen opgeven. Maar ik weet waar ik vandaan kom. En ik weet ook: ik ben ver gekomen, op eigen kracht. Dat zie je niet terug in een krantenartikel. Of in een onderzoekje. Maar ik ben er nog. En ik vertel dit verhaal omdat het ertoe doet. Omdat wij ertoe doen.

Hulpbronnen

Brief aan je jongere zelf

Home » Hulpbronnen » Schrijven als anker » Brief aan je jongere zelf

Het schrijven van een brief aan je jongere zelf kan een krachtige manier zijn om de verbinding met je innerlijke kind te herstellen. Je geeft daarmee erkenning aan wie je ooit was – en nog steeds in je meedraagt.

Neem als volwassene de tijd om terug te schrijven naar jezelf als kind. Dat kan over je hele kindertijd gaan, of over een specifieke periode. Sta tijdens het schrijven stil bij wat je toen hebt meegemaakt. Kijk er met zachtheid en mededogen naar.

Kun je zien wat je toen nodig had? Hoe dapper en veerkrachtig je was? Laat je jongere zelf weten dat je er nu bent – om te zorgen, te leren zorgen, en het leven met liefde en aandacht te dragen. Zowel voor toen als voor nu.

Waar licht en donker elkaar ontmoeten

Zonder donker geen licht. Zonder licht geen donker.

Beide maken deel uit van wie we zijn. Maar wat gebeurt er als ze elkaar werkelijk ontmoeten?

Sta eens stil bij een ervaring in je leven die je als licht hebt ervaren — een moment van verbinding, opluchting, groei of vreugde. En breng ook een ervaring naar boven die donker voelde — misschien vol verdriet, verlies, angst of eenzaamheid.

Het mogen twee afzonderlijke gebeurtenissen zijn. Of misschien is er één ervaring waarin zowel licht als donker tegelijk aanwezig waren.

Schrijf over deze ervaringen. Geef ze woorden, ruimte, aandacht. Wat gebeurt er als je deze twee kanten van jezelf bij elkaar brengt? Wat verandert er als het licht zachtjes schijnt op het donker? En wat laat het donker jou voelen of begrijpen wat in het licht misschien verborgen bleef?

Sta jezelf toe te onderzoeken wat er in jou beweegt als licht en donker elkaar ontmoeten. Niet om iets op te lossen, maar om aanwezig te zijn — bij alles wat er is.

Levensboek maken –:Focus niet alleen op het negatieve

Wanneer je een levensverhaal gebruikt om een negatieve ervaring uit het verleden te verwerken, is het een valkuil om alleen maar over het negatieve te schrijven. Traumatische ervaringen zijn een goede basis voor een levensverhaal, maar wanneer je honderden pagina’s aan ellende schrijft zal je halverwege afhaken. Voor elke slechte ervaring heb je vast ook een mooie herinnering. Belicht die mooie gebeurtenissen dus ook!

Een paar tips! 

Maak een tijdlijn met alle levensgebeurtenissen en begin daarmee. Maak een uitgebreide vragenlijst en bespreek thematisch: geboorte/ huis/ familie/ spelen/ scholen/ werk/ vrije tijd/ relaties/ kinderen/ bijzondere dingen-ervaringen/ geluk en verdriet/ ouder worden/ levenslessen. 

MIJN PERSOONLIJK BLOG. WAAROM ZOU JE MIJN BLOG EIGENLIJK LEZEN..?!

9 april, 2025

JT4TRANZ  – Een ander geluid!

Geschreven door: JT - deel 1. 

JT4TRANZ is een blog geschreven vanuit een kritisch en persoonlijk perspectief. Het is een plek waar ik mijn observaties deel over hoe ik als transpersoon kijk naar deze kleurrijke generatie – en naar de manier waarop gender en identiteit vandaag de dag worden besproken. Veel kwesties die nu actueel zijn, zijn voor mensen zoals ik – geboren in het jaar 1970,– allang geen verrassing meer. Alleen toen werd er nauwelijks geluisterd.

In mijn blog belicht ik wat er werkelijk achter de parapluterm ‘transgender’ schuilt. Niet het standaardverhaal dat we via overheidsinstanties, stichtingen of de media keer op keer voorgeschoteld krijgen. Maar mijn ervaringen en mijn inzichten. Die zijn soms confronterend, vaak direct, maar altijd oprecht. Ik bedacht me al een tijdje om zelf in de pen te klimmen en mezelf een klein podium te geven voor de lezer die geïnteresseerd is. 

Want als je vandaag de dag Google opent of social media doorscrollt, lijkt het alsof iedereen precies weet wie ik ben. Alsof we allemaal op een bootje staan te dansen met regenboogvlaggetjes in de hand. Maar geloof me: ik heb er helemaal niets mee, mij niet bellen.

Een kritische stem in een eenzijdige ruimte.

Mijn schrijfstijl is recht door zee. Ik maak geen mooie verpakking met een regenboogstrikje – zoals de media dat vaak doet. In plaats daarvan breng ik een ander geluid. Eentje die soms ondergesneeuwd raakt, maar net zo hard nodig is. Deze blog is er voor:

👤'Transpersonen die nog aan het begin van hun proces staan.

👤'Mensen die al jaren leven als trans of non-binair, maar die zich steeds vaker afvragen: “Waar zijn we in hemelsnaam in terechtgekomen?”

👤'Ouders die willen begrijpen in plaats van oordelen.

👤'Zorgverleners die op zoek zijn naar realistische, menselijke en ervaringsgerichte informatie.

👤'Veel informatie in zorg en welzijn is oppervlakkig, zwart-wit en vaak gericht op protocollen. Maar wat ontbreekt is de nuance. De diepgang. De echte verhalen.

Ervaringsdeskundigheid is geen hobby

Als ervaringsdeskundige ben ik regelmatig in gesprek gekomen met andere transpersonen – jong én oud. Soms in de wachtkamer van het VU, of via een uitnodiging van een oud collega (orthopedagoog) vanwege pubers die aangaven in het verkeerde lichaam qua geslacht geboren te zijn, maar ook soms spontaan dat je iemand tegen komt, lang niet hebt gesproken en met de mededeling komt in transitie te gaan. Dat loopt als een rode draad door mijn leven. En dat levert inzichten op die geen enkel handboek je kan geven.

Ik spreek met mensen over onderwerpen zoals:

🗣️'Relaties, zelfbeeld, zelfbescherming

🗣️'Hoe leer ik grenzen aangeven en assertiever worden?

🗣️'Acceptatie door ouders, kinderen, werk of school

🗣️'Verbinding met het innerlijke kind

🗣️'Emoties als gevolg van afwijzing, dysforie of verwarring

🗣️'Leren leven in een lijf dat niet klopt

🗣️'taboe in de maatschappij 

🗣️'jeugd trauma en problematiek

🗣️'vereenzaming e.d. 

Wat ouders en zorgverleners vaak niet te horen krijgen

In gesprekken met ouders en hulpverleners merk ik dat er nog steeds veel blinde vlekken zijn. Zoals het belang van het innerlijke kind. Veel volwassen trans- of non-binaire mensen hebben het contact met hun innerlijke kind in een raptempo in zichzelf verloren. Omdat ze vroeger niet gehoord of gezien werden, omdat het onderwerp taboe was en nog steeds taboe is. Uit onderzoek is gebleken dat transpersonen, non binair en intersekse 4x zo veel worden gediscrimineerd als iemand die homo is. De media dat alsmaar desinformatie verspreid omdat het onderwerp veel geld oplevert doet daar enorm veel schade aan. 

Je bent inmiddels volwassen, maar staat met je rug naar je innerlijke kind dat jarenlang in zichzelf heeft geschreeuwd, geen veiligheid heeft gekend en té snel volwassen is geworden. Van wie verwacht je nu eigenlijk acceptatie? Vanuit je omgeving? De maatschappij? Of ben je in je kindertijd de verbinding met jezelf kwijtgeraakt vanwege je innerlijke zoektocht. 

Zelfacceptatie d.m.v oefeningen en creativiteit 

Een oefening die ik vaak gebruik, is: plaats jezelf als volwassene in een cirkel met een symbool. Plaats een andere symbool (je kind zijn) in dezelfde circel. Vaak staan ze ver uit elkaar. Als ik daarover wat vragen stel is vaak de conclusie dat het kind naar de volwassene kijkt, terwijl de inmiddels volwassene met zijn/haar rug toekeert naar het kind. Dat zegt zóveel. Op het moment dat iemand die innerlijke verbinding weer durft aan te gaan, jij als klein ventje of dametje jezelf ziet staan dan,.. gebeurt er iets met de persoon. Door het te omarmen en jijzelf als inmiddels volwassene voortaan goed voor je kleine ikje te zorgen, en eventuele trauma puntjes aan te gaan, ontstaat bewustwording, groei en zelfvertrouwen. Het is een opdracht die ik geregeld meegeef om wat vaker bij stil te staan en kan toepassen in je dagelijks leven, zolang het nodig is of wellicht de rest van je leven mee draagt. Achteraf gezien blijkt het voor de desbetreffende persoon makkelijker te zijn om voor je innerlijke kind goed te zorgen die heel wat gemist heeft, als dat ze voor zichzelf moeten zorgen als volwassene. Alleen jij begrijpt je innerlijke en kwetsbare kind als geen ander, meer dan je eigen ouders. Je neemt letterlijk de ouderrol over om trauma in je kinderjaren en jeugd te verwerken waardoor je het een plek kan geven en jezelf volledig leert te accepteren. Acceptatie hebt je namelijk niet van een ander of van een maatschappij nodig. Je gaat vanzelf merken dat je er boven staat en veel minder geraakt wordt. Je hebt dat plekje allang in de samenleving maar, zolang jij er tegen aan schopt en blijft schreeuwen om acceptatie betekent het eigenlijk dat je jezelf nog niet volledig geaccepteerd hebt zo geboren te zijn. Natuurlijk is het kut en weet de wetenschap eigenlijk ook niet wat de reden is zo geboren te zijn, dan gooien ze het maar op psychisch want het moet een etiketje hebben. 

Wat als ouders zich schamen?

Helaas zie ik ook vandaag nog dat ouders zich schamen voor hun kind – niet zelden vanwege familie, geloof of de angst voor “wat anderen denken”. Verstoting door ouders is een reëel en pijnlijk thema. Maar het wordt vaak versimpeld tot “ouderverstoting” zonder context.

Een volwassen kind kiest niet zomaar voor afstand. Daar gaat vaak jaren van pijn aan vooraf. Als religie erbij komt, zoals het idee dat God enkel man en vrouw heeft geschapen, dan zit je als transpersoon met een dubbele last. Mijn antwoord? Ik weet niet hoe God of Jezus erin staan – ik heb nooit met ze geknikkerd. Wat telt is dat niemand het recht heeft jouw pad in te vullen. Jij leeft jouw leven – niet dat van een ander.

Je hoeft niet te voldoen aan het perfecte plaatje dat anderen voor jou hebben bedacht. Want hoe meer je dat probeert, hoe groter het risico dat je jezelf verliest. Je valt net zolang tot je besluit: nu is het genoeg. En dan pas begint herstel.

Tot slot

JT4TRANZ is een kritisch blog, maar ook een warm geluid. Het is er niet om te choqueren, maar om wakker te schudden. Om ouders, hulpverleners, en iedereen die met deze doelgroep werkt, een ander perspectief te bieden. Geen opgepoetst kleurenblindheid media-verhaal, maar het échte leven.

En bovenal: het is een uitnodiging om te luisteren. Eindelijk écht te luisteren.

Kijk tip!

Weinig mensen weten wat intersekse ècht is

Door: Amarens Eggeraat

22 mei, 2025

Op haar zeventiende kreeg Kiana Willem (21) van een arts te horen dat ze het syndroom van Swyer heeft, wat verklaarde waarom haar puberteit zo lang op zich liet wachten. Maar pas later, in het theater, besefte ze dat het betekent dat ze intersekse is. “Ik ging naar het toneelstuk X Y WE, van Marleen Hendrickx en vijf andere intersekse personen, en hun verhalen leken zo erg op de mijne,” vertelt ze aan VICE. 

Kiana is een van de 21 intersekse mensen die op de foto werd gezet voor de rondreizende fototentoonstelling 1 op de 90 (een initiatief van journalist Lara Aerts, met foto’s van Ernst Coppejans en geproduceerd door stichting Open Mind). De term “intersekse” staat voor de ervaringen van mensen die geboren zijn met een lichaam dat niet helemaal voldoet aan de normatieve definitie van man of vrouw. Dat kan allerlei uiteenlopende oorzaken hebben: een ongevoeligheid voor een bepaald geslachtshormoon bijvoorbeeld, of een variatie in de genen (zoals het geval is bij het syndroom van Swyer). Zo’n 1,1 procent van de mensen is intersekse, en de variatie kan zich op veel verschillende manieren openbaren. Dat wordt ook duidelijk uit de persoonlijke verhalen in de tentoonstelling. Voor de één is intersekse een medische aandoening, voor de ander is het deel van hun identiteit. Intersekse kan samengaan met nonbinair of trans zijn, maar dat hoeft zeker niet. De meeste intersekse personen voelen zich man of vrouw.

Klik op de pijl om verder te lezen..

Geschreven door: JT

15 mei, 2025

Gendergelijkheid staat niet voor LHBTIQ 

Heb je je wel eens afgevraagd waar 'gendergelijkheid' werkelijk voor staat? Waarom zien we vanaf 2021 aan cijfers een enorm hoge haat/discriminatie stijging toenemen naar homo's, lesbische en transpersonen in de maatschappij nu er zoveel (online) social media nieuws over ''gendergelijkheid' gepubliceerd wordt. 

De hele wereld wordt voorgelogen

Gendergelijkheid heeft namelijk niets met LHBTIQ te maken. Maar waarom verspreid de media en gender organisaties dan desinformatie? 

Wat is het achterliggende doel, en om welke reden worden trans en non binaire jongeren/adolescenten opmerkelijk binnen de kleurrijke LHBTIQ activistische beweging/organisaties en COC hierin meegezogen? 

Tja, wellicht wordt het eens tijd om er dieper op in te gaan? 

Officieel staat gendergelijkheid voor, "De mate van gelijkheid wordt onder meer afgemeten aan verschil in beloning voor arbeid, arbeidsdeelname en de positie van mannen en vrouwen in bedrijfsleven en bestuur. Een andere specifieke doelstelling binnen deze SDG is het terugdringen van geweld gericht tegen vrouwen. 

De uitvoering van agenda2030 laat heel wat anders zien in de praktijk als we naar de media kijken. 

Klik op de pijl om verder te lezen..

12 mei, 2025

Kut,.. het is weer zomer!

Geschreven door: JT

Als ik terugkijk naar mijn leven zie ik twee totaal verschillende levens die ik heb geleefd. Een leven wat 18 jaar heeft geduurd en een leven vanaf mijn 18e tm 54 jaar (heden). Ik hou van de zomer! Zodra alles in bloei komt dan bloei ik zelf ook helemaal open na een winter. Heerlijk warm met tropische temperaturen mag van mij iedere dag. Verkoeling opzoeken op het strand, bakken en braden, gezellig hapje eten in een leuk tentje etc.
Maar dat is niet altijd zo geweest, voor mijn 18e jaar had ik echt een gruwelijke hekel aan de zomer en was ik een winter mens.

Kut, .. pffffff....wat duurt de zomer verschrikkelijk lang.

Klik op de pijl om verder te lezen

12 mei, 2025

Geschreven door: JT

Meningsverschillen binnen TransLand is altijd al geweest, alleen in al die jaren is daar nooit zoveel over gepubliceerd. Wat er nu in Amerika afspeelt door Donald Trump zien we pas duidelijk hoever de kleurenblindheid is ingeslagen en hoe erg de situatie uit de hand is gelopen. Hadden we dit van tevoren zien aankomen? Ik denk het wel, want er moet iets gebeuren. Dit kan niet goed gaan hoe jongeren tegenwoordig aangemoedigd worden door een politieke agenda zegel nummer 5. Ik ben het zover eens dat de mens bestaat uit man of vrouw. Laten we eerlijk zijn, het ging ook te ver.

Als we alleen al kijken naar al die letters die erbij komen door COC en al die gender stichtingen vind ik persoonlijk een groot circus worden waar ze gigantisch in door zijn geslagen...

Klik op de pijl om verder te lezen..

11 april, 2025

Je zal maar gewoon je leven willen leven en voortdurend geconfronteerd worden met een karikatuur van wie jij bent… Dat is wat veel transvrouwen en transmannen meemaken die aangesproken worden op het agressieve activisme van een kleine, maar zeer luidruchtige groep. 

Interview: Rianne Volkering die ooit zelf actie voerde voor transrechten, gruwt van het huidige woke activisme en zij is niet de enige. JT: Als je op de man of op de vrouw af zou vragen die inmiddels zijn/haar volledige transitie heeft doorlopen hoe je naar deze woke activisme kijkt, zal merendeel hetzelfde ervaren. 

Klik op de pijl om verder te lezen..

28 april, 2025

Terwijl we steeds meer gewend raken aan mensen die niet in standaard hokjes passen, leeft een grote groep Nederlanders nog altijd met een geheim. Ze zijn geboren met een lichaam dat anders is dan we gewend zijn bij man of vrouw. Soms is dat meteen bij de geboorte te zien, het is dan niet duidelijk of er een jongen of meisje geboren is. Veel vaker zie je aan de buitenkant niks. Dan zit de variatie van binnen en komt het pas later aan het licht. 

In de medische wereld verwijst de term Hermafrodiet naar een uiterst zeldzame aandoening waarbij iemand zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtsklieren heeft, zoals zowel testes als eierstokken. Hoewel dat op het eerste gezicht misschien duidelijk klinkt, brengt het complexe vragen met zich mee over geslachtsbepaling, identiteit en medische keuzes. Het menselijk lichaam laat zich namelijk niet altijd in simpele categorieën indelen.

Klik op de pijl om verder te lezen..

8 april, 2025

Jessie (18) kreeg de diagnoses licht verstandelijk beperkt en autisme. Een jaar geleden bleken deze diagnoses onjuist. "Ik werd mijn hele jeugd behandeld als iemand met een verstandelijke beperking. Op een dagschema werd alles voorgekauwd. Daar stond zelfs hoe laat ik mijn tanden moest poetsen."

Naast die drie onjuiste diagnoses ontkenden de mensen in Jessie’s omgeving ook nog eens haar transgender-zijn. "Nee, je bent gewoon homo", zei een ggz-specialist wanneer ze vertelde dat ze in het verkeerde lichaam zat. Ook haar ouders en de begeleiders in het internaat haar niet. Aan het woord is Jessie (18), die ondanks alles altijd in zichzelf is blijven geloven. 

Klik op de pijl om verder te lezen..

We worden, nog voor we geboren zijn, in hokjes geplaatst en bekijken de wereld door een bril die alles in tweeën splitst: wie geen man is, is vrouw, en andersom. 

11 mei, 2025

Mensen die geboren worden met een lichaam dat niet voldoet aan ons typische idee van wat een man of vrouw is, noemen we #intersekse. Zij ervaren taboe en onbegrip, en worden blootgesteld aan ‘normaliserende’ medische behandelingen, omdat ze niet passen in een maatschappelijk idee van wat een ‘normaal’ lichaam is. 

Het Vlaamse supermodel Hanne Gaby is intersekse en strijdt vóór erkenning van intersekse mensen en tégen de geheimhouding en operaties bij gezonde kinderen. Ze weet uit ervaring dat de ingrepen de kinderen niet helpen, maar beschadigen, nog voor zij over hun lichaam en #genderidentiteit hebben kunnen nadenken.

In VPRO #Tegenlicht-aflevering ‘Beste reizigers’ verkennen we de toekomst van geslacht en gender, met mensen die niet in een hokje passen, of er vrij van willen blijven.

Mei 2025 - VPRO 

De zoon van Kirsten is transgender: ‘In de aanloop naar de dag van zijn naamsverandering heb ik veel gehuild, het voelde als het afscheid van mijn dochter’

Wanneer je kind erachter komt dat hij of zij in het verkeerde lichaam is geboren, ondergaan niet alleen zijzelf grote veranderingen. Ook voor de ouders betekent dit een ingrijpende aanpassing. Zo ook Kirsten Visser (48), een moeder die afscheid nam van haar dochter en een zoon verwelkomde. Nu helpt ze andere ouders van transgenderkinderen in het vaak onbegrepen rouwproces.‘Op een maandagochtend bracht ik hem naar school, want het was tijd om te trakteren en zijn nieuwe naam te introduceren. Om deze speciale redenen mocht ik even blijven hangen. We zaten in de klas toen de juf voorstelde om een rondje te doen waarbij iedereen een naam mocht raden. Terwijl het rondje vorderde, zag ik de glimlach op het gezicht van Sietse groter worden.

(Meer onderwerpen staat op deze pagina)

Klik op de pijl om verder te lezen..

Waarom zien we steeds meer eenzijdige informatie dat lijdt naar polarisatie?

4 mei, 2025

Geschreven door: JT

Misleidende informatie is informatie die niet volledig overeenstemt met de waarheid. Vaak zit daar een specifiek doel achter, maar niet altijd. Afhankelijk van de aard en het doel, onderscheiden we verschillende vormen van misleidende informatie.

Klik op de pijl om verder te lezen..

1. Het meest hardnekkige misverstand is misschien wel dat transgenders vrouwen zijn die liever man hadden willen zijn of mannen die liever vrouw willen zijn. Geen onbegrijpelijk misverstand overigens want mensen die aan genderdysforie lijden, voelen zich zeer ongemakkelijk en onbehaaglijk over hun aangeboren biologische geslacht. Het woord ‘dysforie’ zegt het al. Dat is het tegenovergestelde van ‘euforie’ en erg vrolijk word je daar dus niet van. Toch is het verkeerd om te zeggen dat biologische vrouwen met genderdysforie liever een man willen zijn. In zekere zin zijn ze het al, dat is nu net het probleem; hun hersens geven het signaal af dat ze ‘eigenlijk’ man zijn ook al is er niemand die dat ziet.

Betekent dit dat mensen met genderdysforie gewoon ‘niet goed bij hun hoofd zijn’? Dat is maar net hoe je het bekijkt. Gebleken is in elk geval dat genderdysforie, net zoals homoseksualiteit, via therapie niet is te ‘genezen’. Dit zet ik inderdaad tussen aanhalingstekens want je kunt nu eenmaal niet iedereen die afwijkt van de norm bestempelen als ziek of krankzinnig.

Hoewel het begrijpelijk is, is de misvatting dat transgenders vrouwen zijn die liever man willen zijn en vice versa wel gevaarlijk. De reden hiervoor is dat de meest voor de hand liggende kritiek op transgenders hierop gebaseerd is. 'Het gras aan de andere kant is altijd groener' wordt dan gezegd, of 'lieverkoekjes worden niet gebakken!' Maar het is dus niet zo dat je het één liever wilt zijn dan het ander, het punt is dat innerlijk en uiterlijk niet met elkaar kloppen. En dat levert meer problemen op dan je zo op het eerste gezicht zou vermoeden, zowel op seksueel als op emotioneel vlak, maar ook in het sociale en maatschappelijke verkeer.

Klik op de pijl om verder te lezen..

Je emailadres wordt niet openbaar getoond